الحمدلله، خدا را شکر، امسال هم 14 تیر سالگرد اسارت حاج احمد متوسلیان، کاظم اخوان، محمدتقی رستگار و سیدمحسن موسوی آمد و مثل 34 سال گذشته، با دوتا ادعای خبری، بیانیه شدیداللحن، وعده پیگیری بین المللی، حتی بدون هرگونه مراسم دم دستی کوچولو گذشت و وزارت امورخارجه هم مثل 34 سال قبل، طی بیانیه شدیداللحن! از دولت لبنان، سازمان های حقوق بشر و دبیرکل سازمان ملل متحد خواست برای روشن شدن سرنوشت این عزیزان، "کمیته حقیقت یاب" تشکیل شود!.
عجب! اینها یعنی که پس از 34 سال؛
* تا امروز هیچ کمیته حقیقت یاب بین المللی برای مشخص شدن سرنوشت آنان، تشکیل نشده است!
* تا امروز، هیچ پرونده قضایی در دستگاه قضایی لبنان و حتی ایران، برای پیگیری قضایی آن ها تشکیل نشده است!
* تا امروز، هیچ پرونده پیگیری وضعیت 4 گروگان ایر انی، در سفارت جمهوری اسلامی ایران در لبنان تشکیل نشده و وجود ندارد!
* تا امروز هیچ خبری از خبر خوش آنانی که سال ها بر مسند قدرت بودند و به راحتی می توانستند تکلیف این پرونده را مشخص کنند، نشده است.
* تا امروز هیچ کس پیدا نشده است که دست روی قرآن بگذارد و قسم بخورد که گروگان های ایرانی شهید شده اند!.
* تا امروز هیچ سند و مدرک زنده بودن گروگان های ایرانی، به مردم نشان داده نشده است!
* تا امروز، هیچ اسم، عکس و فیلمی از فردی که روزی لبنانی، سال بعد فلسطینی و امسال یونانی معرفی شد، که به مسؤلان ایرانی در خارج از کشور مراجعه کرده و گفته "گروگان های ایرانی را زنده در زندان های اسرائیل دیده است"، اعلام نشده است!
اگر روزی، خبری شنیدید که:
"پیکر شهیدان ...... کشف و برای تشییع به تهران منتقل شد!، تعجب نکنید؛ یاد شهیدی مظلوم بیفتید که سال ها در گوشه سردخانه ... خفته بودندش! و مثلا به یکباره کشف شد و تشییعش کردند!
آن روز از من نپرسید:
پس این همه سال استخوان های حاجی را کجا خفته بودندشان؟!
من نه سردارم، نه دکتر، نه سید!
همرزم و نیروی حاجی هم نبودم.
خدا بیامرزدشان و ما را بر بازی های مصلحتی مان، ببخشایند!
حمید داودآبادی 14 تیر 1395
سی و چهارمین سالگرد پرواز پرستوهای برباره