فرزند دیپلمات ربوده شده ایرانی خواستار تشکیل گروه حقيقتياب براي حل موضوع چهار ديپلمات ايراني شد
سيد رائد موسوي فرزند ديپلمات ربوده شده ايراني در لبنان، بيانيه شفاهي سازمان دفاع از قربانيان خشونت را در مقر سازمان ملل در ژنو قرائت كرد كه مشروح آن در زير آمده است.
من به نمايندگي از سوي سازمان دفاع از قربانيان خشونت به عنوان يك سازمان غيردولتي ايراني صحبت ميكنم، اين سازمان از گزارش گزارشگر ويژه ناپديدشدگي اجباري استقبال ميكند و نگراني خود را نسبت به مواردي از ناپديدشدگي كه در گزارش ايشان اشارهاي به آن نشده بود، ابراز ميدارد.
من از شوراي حقوق بشر اجازه ميخواهم كه يكي از موارد ناپديدشدگيهاي اجباري را كه سالهاست به دنبال آشكارسازي و پيگيري مسائل آن هستيم، به استماع رئيس شورا، گزارشگر ويژه ناپديدشدگي و نهادهاي دولتي و غيردولتي حاضر برسانم و از شوراي حقوق بشر ميخواهم كه با استفاده از مكانيسمهاي اجرايي خود نظير دستوركارهاي گزارشگران ويژه، اين مورد را كشف و نسبت به بررسي آن اقدامات لازم را مبذول كند.
سيد محسن موسوي كاردار سفارت جمهوري اسلامي ايران در بيروت و همراهانش احمد متوسليان، كاظم اخوان (خبرنگار و عكاس) و تقي رستگار مقدم بعد از ظهر روز 4 ژوئيه 1982 (14 تير 1361) در حالي كه با يك اتومبيل مرسدس با پلاك رسمي ديپلماتيك در جاده ساحلي طرابلس - بيروت در حركت بودند و توسط يك اتومبيل نيروهاي امنيت داخلي لبنان ويژه امنيت سفارتخانههاي خارجي اسكورت ميشدند، در پست بازرسي برباره توسط شبه نظاميان مسيحي موسوم به «نيروهاي لبناني» (Lebanese force) بر خلاف كليه قوانين بينالمللي ربوده شدند، اين واقعه در زماني اتفاق افتاد كه لبنان در اشغال رژيم صهيونيستي بود كه در نتيجه آن، ساختار دولت مركزي تا حد بسيار زيادي از بين رفته بود.
فرزند يكي از اين چهار ديپلمات در زمان ربايش پدرش تنها دو سال داشت، همسر سيد محسن كه در زمان اسارت همسرش تنها 24 سال داشت، 27 سال است كه همچنان منتظر است و در آرزوي ديدار مجدد همسرش روزشماري ميكند.
خانوادههاي 3 ديپلمات ديگر نيز همچنان در آرزوي ديدار فرزندشان به سر ميبرند.
برخي از شواهد دلالت بر اين دارند كه اين چهار ديپلمات به زندانهاي رژيم اسرائيل منتقل شدهاند، از آن جمله اظهارات رئيس سازمان امداد اسرائيل به زندانيان و بازداشت شدگان، «احمد حبيب الله» است كه جزو اعراب اسرائيلي بود و طي مصاحبهاي در 2 آوريل 1997 اعلام كرده بود اين چهار نفر در زندانهاي اسرائيل نگهداري ميشوند ولي به وي اجازه بازديد از آنها داده نميشود، او مدتي پس از اين اظهار نظر به طرز مشكوكي بر اثر سانحه رانندگي كشته شد.
همچنين به ما اطلاع دادهاند، زندانيان متعددي كه از زندانهاي فلسطين اشغالي آزاد شدهاند، اعلام كردهاند كه در خلال بعضي از نقل و انتقالها با تعدادي ايراني مواجه شدهاند و توانستهاند عكس برخي از اين چهار نفر را شناسايي كنند.
در حال حاضر خانواده اين چهار ديپلمات، 27 سال است كه در انتظار نشانهاي از عزيزانشان هستند و هنوز پاسخ قانع كنندهاي به آنها داده نشده و بعضاً به پاسخهاي كلي و غيردقيق اكتفا شده است.
افراد بسيار زيادي با عقايد و ديدگاههاي مختلف از داخل ايران و كشورهاي ديگر نسبت به خانوادههاي اين چهار عزيز اعلام همدردي و همكاري كردهاند.
دبيركل سازمان ملل نيز در گزارش اكتبر 2008 خود به شماره S/2008/715 به اين موضوع توجه كرده و آمادگي سازمان ملل را براي رسيدگي به اين مسئله انساندوستانه اعلام كرده است.
حال ما در چنين شرايطي از شوراي حقوق بشر ميخواهيم با استفاده از مكانيسمهاي اجرايي خود يك گروه تحقيق و حقيقتياب براي كشف اين مسئله ايجاد كند، از رژيم صهيونيستي بخواهد اطلاعات دقيق و مستندات مربوط به اين مسئله را در اختيار گزارشگر ويژه شورا قرار دهد، فشارهاي لازم را به گروه «نيروهاي لبناني» براي پاسخگويي در اين زمينه وارد آورد، از دولت لبنان بخواهد براي رفع ابهامات موجود در اين پرونده همكاريهاي لازم را به عمل آورد و اقدامات لازم را در جهت آزادسازي اين افراد صورت دهد.
منبع: فارس
عصر، عصر عجيبي است؛ عصر كامپيوتر، عصر ارتباطات، عصراطلاعات، عصر خميني، عصر رجعت دوباره انسان ...