بیانیه کمیته پی گیری سرنوشت 4 دیپلمات ربوده شده ایرانی در لبنان

کمیته پی گیری سرنوشت چهار دیپلمات ربوده شده ایرانی در لبنان توسط رژیم صهیونیستی، به مناسبت بیست و پنجمین سال ربوده شدن این دیپلمات ها بیانیه‌ای صادر کرد.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، کمیته پی گیری سرنوشت 4 دیپلمات ایرانی ربوده شده در لبنان در این بیانیه آورده است:

"هم اکنون 25 سال از ربوده شدن سیدمحسن موسوی، احمد متوسلیان، تقی رستگارمقدم و کاظم اخوان به عنوان چهار دیپلمات ایرانی در شمال بیروت می‌گذرد. در این حادثه تلخ که آن را به یکی از طولانی‌ترین پرونده‌های پیچیده در منطقه تبدیل کرده است، رژیم صهیونیستی با عوامل مزدور فالانژ، متهم ردیف اول این پرونده هستند و این حقیقت از سوی بسیاری از ناظران آگاه و منصف بین‌المللی نیز مورد تایید است. اما تاکنون هیچ اقدام موثر و بایسته‌ای به منظور روشن شدن سرنوشت این عزیزان از سوی مجامع بین‌المللی صورت نگرفته است و بسیار طبیعی است که عدم وجود هر دلیل متقن و قابل قبولی مبنی بر شهادت آن بزرگواران، ما را به نتیجه طبیعی این پرونده رهنمون می‌سازد که آنها زنده هستند و در بند رژیم صهیونیستی به سر می‌برند. "


این بیانیه می‌فزاید: "این پرونده در عین مشکلات فراوان و مصائب جان کاهش برای جامعه مسلمان ایران و خانواده منتظر آنها، محک بسیار خوبی جهت آزمودن چندباره و وجدان خفته سازمان‌های به اصطلاح حقوق بشردوستانه بین‌المللی است که چگونه بر این رنج ربع قرن 4 خانواده دلسوخته، چشم نفاق بسته و دم بر نمی‌آورند ولی انتظار آن دارد تا جامعه جهانی در قبال ربوده شدن افرادی همچون خبرنگار بی‌بی‌سی در غزه یک پارچه اقدام نماید و با بچه سربازی همچون "گیلعاد شالیط" که به دست مقاومت است تا اسیران فلسطینی آزاد شوند هر چه سریع‌تر به خانواده‌ اشغالگر خود بپیوندد. "

در ادامه این بیانیه آمده است:

"دوگانگی برخورد جامعه غرب و صهیونیسم‌زده عصر حاضر نتایجی جز این در برنخواهد داشت که امت اسلامی خود به فکر حل مشکلات خود باشد و فریب ژست‌های حقوق بشرمابانه آنها را نخورده با خیزشی خودجوش و مصمم در پی آزادی تمام اسیران در بند صهیونیسم و استکبار به وسعت جهان حاضر باشد.


در خاتمه این بیانیه آمده است:

"کمیته پی گیری سرنوشت چهار دیپلمات ایرانی در نهاد ریاست جمهوری، ضمن محکوم نمودن اقدام رژیم صهیونیستی در ربودن این چهار اسوه صبر و مقاومت و همچنین مذمت سکوت سازمان‌های بین‌المللی، برای خانواده این عزیزان از درگاه باری تعالی صبری افزون می‌طلبد تا رهایی آن دور افتاده‌گان از وطن در صبحی پرامید، شادی‌بخش، تمام دل‌های منتظر باشد. ضمن آن که از تمام فعالین عرصه حقوق بشر و ناظران و دست‌اندرکاران سازمان‌های بین‌المللی نیز می‌خواهد که حداقل برای اقناع جامعه جهانی از این موضع خفیف و شرم‌آور خود حرکتی ولو سمبلیک برای آزادی این عزیزان در بند انجام دهند.